รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
เป็นเพียงความพยายาม อย่างต่อเนื่องเมื่อมี คนทำงานให้กับผู้อื่น ไม่มีความเป็นอัจฉริยะ ตั้งแต่วัยเด็ก หรือ อาจารย์ (ชายหรือหญิง) หรืออะไรทำนองนั้น ตั้งแต่วัยเด็กเป็นต้นไป แต่มีเพียงผู้หนึ่งเท่านั้นที่รัก อย่างไม่มีขีดจำกัดและทุ่มเท อย่างต่อเนื่อง (การอุทิศตน) การอุทิศตนเพื่อรับใช้ผู้อื่น ส่วนฉันในฐานะที่เรียกว่า อาจารย์ก็ต้องทำเช่นนั้นด้วย เช่น ฉันบอกว่า ฉันมาถึงเมื่อวาน แล้วต้องพบผู้คนและ พูดคุยทันที จากนั้น ฉันก็เหนื่อยมากจาก การทำงานในต่างแดน และอีกอย่าง บางครั้ง ร่างกายก็ไม่ทำงานเลย เหมือนกับบล็อกไม้ โอ้ ฉันแค่รอคอย ที่จะนอนลงสักหน่อย เพราะตอนที่ฉันออกทัวร์ก็ แทบจะไม่มีเวลาเลยที่จะนอน กินข้าว หรือพักผ่อน […] วันของฉันก็เป็นแบบนี้เสมอ เกือบทุกวันก็เป็นแบบนั้น ดังนั้นเมื่อคุณรู้สึก เครียดมาก หรือลำบาก ท้อแท้ ให้ลอง นึกถึงเรื่องราวนี้! และทำงานต่อไป! […]อาจารย์ส่วนใหญ่ ไม่ชอบการเดินทาง แม้กระทั่งคนธรรมดาทั่วไป ก็ไม่ชอบการเดินทาง คือว่าตลอดเวลาอย่างนี้ เพราะเรามีร่างกายซึ่ง ไม่ใช่อาจารย์ และเรา ก็เหนื่อย และโดยเฉพาะ บางครั้ง สำหรับผู้หญิง มันเหนื่อยกว่าด้วย แต่ฉันต้องทำมันเพื่อคุณ ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่ชอบการเดินทาง ฉันเกลียดการเดินทาง ถ้าฉันต้องพูด แบบนั้น การสูบบุหรี่ และคนที่มา สัมผัสตัวคุณและเสื้อผ้า ของคุณและทุกสิ่งทุกอย่าง และปัญหาต่าง ๆ มากมาย ที่สนามบิน กับวีซ่า และ กับระบบราชการทุกประเภท และบางครั้งคุณต้องทำให้ ตัวเองต้องเผชิญกับการถูก ดูหมิ่นและความยากลำบากต่าง ๆ มากมายระหว่างการเดินทาง และคุณก็ไม่สามารถนอนหลับ ตรงเวลาได้ คุณกินอาหารไม่ตรงเวลา เพราะความต้องการ ของผู้คน ไม่มีอาจารย์คนไหนอยากทำแบบนั้น แต่หากพวกเขาทำเช่นนั้น เป็นเพราะ พวกเขารักมนุษยชาติ (ครับ) […]Photo Caption: ไม่กล่าวคำว่า ลาก่อน ให้กล่าวสวัสดีกับท้องฟ้าอันสวยงาม!
